Асновы маральнага выхавання дзяцей дашкольнага ўзросту закладваюцца ў той перыяд, калі малыя вучацца мець зносіны са сваімі аднагодкамі, віды іх дзейнасці значна пашыраюцца, а веды аб навакольным свеце пастаянна папаўняюцца.
Калі двухгадовае дзіця яшчэ не адчувае пачуцця віны за правіну, то трэцягодкі ўжо здольныя ўсведамляць, што зрабілі нешта не так. Так як жа бацькам вызначыць тую мяжу, калі дашкольнікі ўжо гатовыя да засваення маральных нормаў і іх захаванню? Існуе просты тэст: папытаеце дзіцяці не абгортвацца, пакуль вы будзеце за яго спіной распакоўваць цікавую новую цацку, пра што яго варта паведаміць. Вытрымаў? Не павярнуўся? Калі маляня навучыўся кіраваць сваімі жаданнямі і парывамі, то цалкам гатовы да таго, каб выконваць патрабаванні найпростых маральных нормаў.
Дзіця і бацькі Першыя ўяўленні аб добрым і дрэнным дзеці пазнаюць у раннім ўзросце з казак, расказаных бацькамі. Паняцці дабра і зла фармуюцца ў гульнявой ненадакучлівай форме. Велізарная роля ў працэсе сацыялізацыі належыць маральнаму выхаванню ў сям`і, якое заснавана на ўзаемаадносінах яе членаў. Дзіця ўвесь час чуе, што трэба паважаць старэйшых, дзеліцца цацкамі з братам ці сястрой, не крыўдзіць жывёл, не падманваць.
Але самы галоўны прыклад — паводзіны дарослых. Малы, які назірае няўчцівасць, эгаізм, непавагу бацькоў адзін да аднаго, проста не можа паводзіць сябе па-іншаму. Менавіта таму маральнае выхаванне дашкольнікаў немагчыма па-за сям`і. Выхаванне маральных матываў Адной з галоўных задач маральнага выхавання дашкольнікаў з`яўляецца матывацыя да таго, каб дзеці не проста ведалі пра існаванне пэўных нормаў, але і хацелі іх выконваць. Вядома, прымусіць — прасцей за ўсё. Але можна дзейнічаць па-іншаму. Разнастайныя метады маральнага выхавання дашкольнікаў зводзяцца да ўзнагарод і заахвочванняў. Быў сумленным — чакай ўзнагароды, падмануў — будзь гатовы да пакарання. Для дашкольнікаў адабрэнне дарослага чалавека, а асабліва з бацькоў, мае вялікае значэнне.
Дзіця імкнецца ўмацаваць і захаваць добрыя адносіны з бацькамі. Менавіта так і ўзнікае галоўны матыў, арыентаваны на так званы сацыяльны знешні кантроль. Добрыя вынікі дэманструюць гульні па маральнаму выхаванню дашкольнікаў, якія ў вясёлай форме даносяць да іх важнасць захавання маральных нормаў. Роля пакарання Асаблівасці духоўна-маральнага выхавання дашкольнікаў не дазваляюць абыходзіцца без пакаранняў, якія павінны ісці за невыкананне маральных нормаў. Грубыя словы, фізічны боль — метады, якія здольныя нанесці псіхіцы дзіцяці непапраўную траўму.
Форма і дазавання пакаранняў заўсёды індывідуальныя, а ўменне імі карыстацца — гэта майстэрства адмысловае. Галоўнае, каб пакаранне не тычылася духоўных нітак даверу, якія звязваюць маляняці з бацькамі. Чалавечую годнасць, нават калі чалавечку ўсяго 3-4 гады, ніколі не павінна быць зьняважана! Пакаранне — гэта толькі знешні кантроль. Калі дзіця вырасце, кантроль бацькоў аслабне, а з часам наогул знікне, таму спадзявацца на «вонкавага варта» нельга. Маляня павінен ўсведамляць, што гэта неабходна, у першую чаргу, яму самому. Існуючыя сродкі маральнага выхавання дашкольнікаў дазваляюць выбраць аптымальны для канкрэтнага дзіцяці варыянт матывацыі, узнагароды і пакарання. Сітуацыя, калі выхаванне маральных якасцяў у дашкольнікаў заснавана на бескарысліва і стварэнні ў дзіцяці станоўчага вобразу самога сябе, — выдатная нагода даць маляню адчуць уласную значнасць. А бо такі вобраз неаддзельны ад маральных учынкаў.
Источник: http://ecowoman-belarusian.tk/articles.php?id=16013